سازگاری‌ هورمون‌های آنابولیک به اجرای تمرینات ترکیبی با ترتیب متفاوت در زنان سالمند

مقدمه: هدف این تحقیق بررسی سازگاری‌ هورمون‌های آنابولیک به اجرای تمرینات ترکیبی با ترتیب متفاوت در زنان سالمند بود. مواد و روش‌ها: تعداد 40 نفر از زنان سالمند (دامنه سنی: 82/0±34/60 ، قد:cm 01/0±155، وزن: kg 89/1±72/71 و BMI:63/0±45/29) بطور تصادفی ساده به گروه تمرین استقامتی+ قدرتی (E+S) (9n=)، قدرتی+ استقامتی (S+E) (10n=)، اینتروال (IT) (12n=) و کنترل (9n=) تقسیم شدند. برنامه‌های تمرینی به مدت 8 هفته و 3 روز در هفته انجام شد. برنامه‌ تمرین استقامتی شامل کار برروی دوچرخه کارسنج (با شدت 88-61 درصد (MHR و برنامه تمرین قدرتی شامل چند تمرین منتخب بالاتنه و پایین تنه ( با شدت 75-40 درصد 1RM، 18-8 تکرار) بود. IGF-1، GH، انسولین، نوراپی نفرین و تستوسترون 24 ساعت قبل و 48 ساعت پس از دوره‌های تمرینی به روش الایزا ارزیابی شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد میزان IGF-1 پس از تمرین E+S و S+E افزایش معنی‌داری داشت (05/0 >p ). تغییر معنی‌داری در GH، انسولین و نوراپی‌نفرین در هیچ کدام از گروه‌ها مشاهده نشد (05/0 P≥). میزان تستوسترون در گروه E+S کاهش معنی‌داری داشت (05/0 >p ). همچنین اختلاف معنی‌دار در میزان تستوسترون بین گروه‌های E+S و IT مشاهده شد(05/0 >p ). نتیجه‌گیری: بر اساس یافته‌های این مطالعه، به نظر می رسد ترتیب تمرین ترکیبی می‌تواند بر سازگاری-های هورمون‌های آنابولیک ناشی از تمرین تاثیرگذار باشد و درصد این تغییرات در گروه‌ E+S نسبت به دو ترتیب دیگر بیشتر بود.